Verone - La Vallée - tłumaczenie z francuskiego

Verone jest francuską grupą, która przez swoją nazwę jest dość trudna do znalezienia w sieci z uwagi na całą masę podobnych znaczeniowo haseł, które zacierają ich ślady w wyszukiwarkach internetowych. Piszę o tym zespole ponieważ od dłuższego czasu mu się przyglądam, ale nie mogłem odnaleźć źródeł, które udostępniałyby teksty ich utworów, aż w końcu po bezpośredniej prośbie, sami je przesłali z czego jestem bardzo rad. Verone kojarzony jest z folkiem (ale to nie do końca jest właściwa szuflada), a śpiewane przez nich kompozycje to najczęściej ballady poświęcone każdorazowo jakiejś innej historii. Utwór "La Vallée", prezentowany poniżej, pochodzi z ostatniej, trzeciej płyty wydanej końcem ubiegłego roku. Wcześniejsze albumy były w zasadzie w jakimś stopniu eksperymentami, przy tej płycie mówią już jednak, że to ich pierwszy w pełni integralny projekt z którym się utożsamiają, określają go również jako przełomowy. Jak piszą francuskie media w ich muzyce znajdziemy surowość, okrucieństwo, czułość, humor, smak i poezję. Gorąco polecam.

Utwór: La Vallée
Wykonawca: Verone
Album: La Percée (2013)

Nous partirons demain Nous quitterons la vallée Pour goûter l'herbe fraîche Et sentir la rosée Nos visages se craquellent Dans la crique ensablée Où l'on trouvait l'eau si belle Où les carcasses ont rouillé Car ici tout est sec Nos coeurs sont calcinés Nous sommes les dinosaures Et nous nous savons condamnés Nos empreintes sur la pierre Ont fini par sécher Mais certains matins d'hiver On nous sent approcher Tout au fond du cratère Mon nid est fissuré J'attends la bile aux lèvres Que la nuit soit tombée Pour m'extraire de la soif De mon avidité Et redevenir le lézard Qui se fout de voler Nos empreintes sur la pierre Ont fini par sécher Mais certains matins d'hiver On nous entend rôder Nos empreintes sur la pierre Ont fini par sécher Mais certains matins d'hiver On nous entend hurler Enfouis sous la poussière Les sarcophages enterrés Dans leur gangue nous rappellent Que nous quitterons la vallée

Wyjeżdżamy jutro Opuszczamy dolinę By skosztować świeżych ziół I poczuć rosę Nasze twarze pękają W potoku zamulone Tam gdzie odnalazły piękną wodę Gdzie szkielety pordzewiały Bo tutaj wszystko jest wysuszone Nasze serca spalone Jesteśmy dinozaurami I wiemy o swoim potępieniu Nasze ślady na kamieniu W końcu wyschły Ale w niektóre zimowe poranki Czuć, że się się zbliżamy Na dnie krateru Moje gniazdo jest pęknięte Czekam aż pożółkną usta Gdy nastanie noc By przerwać pragnienie Mojej zachłanności I stać się jaszczurką Która nie dba o wznoszenie Nasze ślady na kamieniu W końcu wyschły Ale w niektóre zimowe poranki Słychać naszą włóczęgę Nasze ślady na kamieniu W końcu wyschły Ale w niektóre zimowe poranki Słychać naszą włóczęgę Pogrzebane pod kurzem Pochowane sarkofagi W swych popiołach przypominają nam Że opuściliśmy dolinę