[Proszę traktować poniższy tekst jako abstrakcyjną próbę nawiązania do utworu.]
Tak naprawdę to sam nie wiem dlaczego włączyłem reklamy na łamach tego bloga. Być może jest to odzwierciedlenie potrzeby monetarnego dowartościowania mojego własnego ego, być może jest to po prostu ciekawość... nie wiem. Jestem przekonany, że to bardzo źle, ale tak właśnie próbuję się zmieniać. Z tego co już zaobserwowałem na monetarne dowartościowanie nie ma co liczyć (do tej pory uzbierało się prawie na pół paczki papierosów), więc pozostaje ciekawość.
W obecnej dobie tego co się pisze i tego co się słucha zarówno w internecie jak i pozostałych mediach trudno jest odnaleźć właściwą (nie wróć! - słowo właściwą jest niewłaściwe - chciałem napisać słuszną) drogę, tym bardziej że chcemy więcej, więcej i więcej. Sam w latach 90-tych należałem do zagorzałych przeciwników komercji, na początku lat dwutysięcznych osiągnąłem ideał - nie chciałem już zupełnie niczego... W ten sposób negując życie i to co nas tak na dobrą sprawę nakręca, zanegowałem siebie, nie chcąc nic, miast więcej. Po latach odzyskałem równowagę chcenia (co potwierdziło istnienie pozytywnego oblicza komercji), co znaczy że .. jednak nie jestem aż tak psychicznie skrzywiony, bo w jakimś stopniu mnie to uwolniło... Aktualnie częstokroć wpadam w pułapkę życiowych popędów (czyli wyższej istoty chcenia), ale pogodzić tych dwóch skrajnych światów chcenia i niechcenia nie potrafię. Nie rozumiem fanatycznych Katoli, Muzułmanów, Żydów, modnisi, skrzywionych matek i ojców oraz wielu innych rzeczy, osób, które upodobały sobie jakąś im tylko zrozumiałą formę chcenia (mogę w zamian co najwyżej pałać do nich nienawiścią), a co gorsza nie rozumiem siebie. Nie rozumiem i prawdopodobnie nie zrozumiem, chwytam się życia jak brzytwy, ale ono ciągle kaleczy stawiając wciąż i wciąż te same ograniczenia których moje ego pokonać po prostu nie może. Co gorsza jako widz ciężko jest mi się pogodzić ze świadomością bezradności wobec kreujących się faktów, a świadomość to coś co rani w szczególny sposób. I stąd chyba właśnie wziął się sens poniższego utworu Miosseca.. Wiem to nie jest optymizm na piątek, ale wcale źle się z tym nie czuję - dla tych którzy również tak mają - głowa do góry i dalej do przodu!
Utwór: Le plaisir, les poisons
Wykonawca: Miossec
Album: Ici-bas, Ici même (2014)
