Mansfield.TYA, którego za dobrze nie znam, ma to coś nieuchwytnego co lubię i uchwycić potrafię.. ech jak bardzo nie wiem co więcej w tej kwestii napisać.. moją uwagę przyciąga charakterystyczny głos i skrzypce, ale nie to jest najważniejsze, tego co najważniejsze opisać nie potrafię, nie mogę, nie chcę.
Utwór: Je ne rêve plus
Wykonawca: Mansfield.TYA
Album: Seules au bout de 23 secondes (2009)
Devenir cinglée et se taper la tête contre les murs multiplier sur moi toutes les fractures cumuler l'absence et la torture ensommeillée je ne rêve plus je ne rêve plus. Une insuffisance respiratoire un goût amer choquant et monstrueux alors qu'en ta présence je peux entrevoir le repos de tous ces songes volés je ne rêve plus je ne rêve plus. Ils sont plus jolis quand tu es là Le monde autour n'existe plus Je suis plus calme dans tes bras Chaque jour je me le dis quand dans la nuit Je ne rêve plus Je ne rêve plus Il y a des gens comme moi qui ont besoin d'autre chose que de manger pour exister mon corps réclame aussi ce venin qui injecté à mes journées me fait oublier que je ne rêve plus je ne fais que pleurer comme une malade mentale qu'on aurait pas soigner, que je ne rêve plus je ne fais que pleurer comme une malade mentale qu'on aurait pas soigner Je ne rêve plus Je ne rêve plus Je ne rêve plus Je ne rêve plus | Stać się szaleńcem i wielokrotnie uderzać głową w mur, to na mnie skupiają się wszystkie pęknięcia nieobecności i tortury bezsenności, już nie śnię, już nie śnię. Bezdech, szokujący gorzki i potworny smak, gdy twoja obecność ukazuje mi resztę skradzionych snów, już nie śnię, już nie śnię. Są piękniejsze, gdy jesteś tam Świat wokół nie istnieje Jestem spokojniejsza w twoich ramionach Każdego dnia to powtarzam, podczas gdy w nocy Już nie śnię Już nie śnię Są tacy ludzie jak ja, którzy potrzebują czegoś więcej niż tylko jedzenie by istnieć, moje ciało też odczuwa ten jad, który zatruwa moje dni, sprawia że zapominam, że już nie śnię, nie domagam się, jak w chorobie umysłowej, której nie można uleczyć, że już nie śnię, nie domagam się, jak w chorobie umysłowej, której nie można uleczyć Już nie śnię Już nie śnię Już nie śnię Już nie śnię |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz