Serge Gainsbourg, Le Poinçonneur des Lilas, 1959 - tłumaczenie z francuskiego

Lista wszystkich wpisów

Szukaj na tym blogu

środa, 25 września 2013

Serge Gainsbourg, Le Poinçonneur des Lilas, 1959 - tłumaczenie z francuskiego

Powracam do klasyki, a konkretnie do jednego z utworów Serge'a Gainsbourga. Tekst piosenki "Le Poinçonneur des Lilas" ma kilka odniesień do paryskiego metra, które na dzisiejsze realia mogą nie być zgodne z rzeczywistością, dlatego obok zamieszczam plan metra, który odpowiada czasom o których śpiewa artysta.  Ponieważ ciekawsze wykonania nie zostały udostępnione do publikacji poza kanałami youtube, toteż po te inne wersje zapraszam tamże. Jedyną ogólnodostępną wersję jaką udało mi się odnaleźć, którą mogę podzielić się z czytelnikami zamieszczam poniżej - zapraszam w podróż paryskim metrem.

Utwór: Le Poinçonneur des Lilas
Wykonawca: Serge Gainsbourg
Album: Le Poinçonneur Des Lilas - Vol.1 : 1958 • 1959 • 1960 (1989)






J’ suis l’ poinçonneur des Lilas
Le gars qu’on croise et qu’on n’ regarde pas
Y’ a pas d’ soleil sous la terre
Drôle de croisière
Pour tuer l’ennui j’ai dans ma veste
Les extraits du Reader’s Digest
Et dans c’ bouquin y’ a écrit
Que des gars s’ la coulent douce à Miami
Pendant c’ temps que je fais l’ zouave
Au fond d’ la cave
Paraît qu’ y a pas d’ sot métier
Moi j’ fais des trous dans des billets
J’ fais des trous, des p’tits trous, encore des p’tits trous
Des p’tits trous, des p’tits trous, toujours des p’tits trous
Des trous d’ seconde classe
Des trous d’ première classe
J’ fais des trous, des p’tits trous, encore des p’tits
Des p’tits trous, des p’tits trous, toujours des p’tits trous
Des petits trous, des petits trous,
Des petits trous, des petits trous

J’ suis l’ poinçonneur des Lilas
Pour Invalides changer à Opéra
Je vis au cœur d’ la planète
J’ai dans la tête
Un carnaval de confettis
J’en amène jusque dans mon lit
Et sous mon ciel de faïence
Je n’ vois briller que les correspondances
Parfois je rêve je divague
Je vois des vagues
Et dans la brume au bout du quai
J’ vois un bateau qui vient m’ chercher
Pour m’ sortir de ce trou où je fais des trous

Des p’tits trous, des p’tits trous, toujours des p’tits trous
Mais l’ bateau se taille
Et j’ vois qu’ je déraille
Et je reste dans mon trou à faire des p’tits trous
Des p’tits trous, des p’tits trous, toujours des p’tits trous
Des petits trous, des petits trous,
Des petits trous, des petits trous

J’ suis l’ poinçonneur des Lilas
Arts-et-Métiers direct par Levallois

J’en ai marre j’en ai ma claque
De ce cloaque
Je voudrais jouer la fille de l’air
Laisser ma casquette au vestiaire
Un jour viendra j’en suis sûr
Où j’ pourrai m’évader dans la nature
J’ partirai sur la grand-route
Et coûte que coûte
Et si pour moi il n’est plus temps
Je partirai les pieds devant
J’ fais des trous, des p’tits trous, encore des p’tits trous
Des p’tits trous, des p’tits trous, toujours des p’tits trous

Y’ a d’ quoi d’venir dingue
De quoi prendre un flingue
S’ faire un trou, un p’tit trou, un dernier p’tit trou
Un p’tit trou, un p’tit trou, un dernier p’tit trou

Et on m’ mettra dans un grand trou
Où j’ n’entendrai plus parler d’ trou plus jamais d’ trou
De petits trous de petits trous de petits trous
Jestem bileterem na stacji Lilas
Facetem, którego mijasz i nie dostrzegasz
Tam nie ma słońca pod ziemią
Dziwna to podróż
Dla zabicia nudy mam w swojej marynarce
Fragmenty z Reader's Digest
I w tej książeczce napisano
Że faceci wiodą słodkie życie w Miami
Podczas gdy ja robię tu za głupca*
Na samym dnie piwnicy
Wydaje się, że nie ma głupich fachów
Ja dziurkuję bilety
Robię dziurki, małe dziurki, jeszcze więcej małych dziurek
Małe dziurki, małe dziurki, zawsze małe dziurki
Dziurki dla drugiej klasy
Dziurki dla pierwszej klasy
Robię dziurki, małe dziurki, jeszcze więcej małych dziurek
Małe dziurki, małe dziurki, zawsze małe dziurki
Małe dziurki, małe dziurki,
Małe dziurki, małe dziurki

Jestem bileterem na stacji Lilas
Łączącej linie Invalides z Opéra*
Żyję w sercu planety
Mam w głowie
Karnawał konfetti
Który zabieram do swojego łóżka
I pod moim fajansowym niebem
Nie świeci nic prócz połączeń
Czasami śnię, jestem w delirium
Widzę fale
I w mgle na końcu peronu
Widzę łódź, która przyszła mnie odnaleźć
By wydobyć mnie z tej nory, gdzie robię dziurki
Małe dziurki, małe dziurki, zawsze małe dziurki
Ale łódź odpływa
I widzę, że majaczę
I zostaję w swojej norze robić małe dziurki

Małe dziurki, małe dziurki, zawsze małe dziurki
Małe dziurki, małe dziurki
Małe dziurki, małe dziurki

Jestem bileterem na stacji Lilas
Z Arts-et-Métiers bezpośrednio do Levallois
Mam już dość, jestem zmęczony
Tym szambem
Chcę uciec od tego wszystkiego
Zostawić kaszkiet w szatni
Taki dzień przyjdzie, jestem tego pewien
Kiedy ucieknę do wolności
Wyjadę na główną drogę
Za wszelką cenę
I nawet jeśli zabraknie już czasu
Odejdę stopami do przodu
Robię dziurki, małe dziurki, jeszcze więcej małych dziurek
Małe dziurki, małe dziurki, zawsze małe dziurki

Jest coś wprawia mnie w szaleństwo
Coś co sprawia, że biorę broń
Bym zrobił dziurę, małą dziurkę, ostatnią dziurkę
Małą dziurkę, małą dziurkę, ostatnią małą dziurkę
I położą mnie w dużej norze
Gdzie już więcej nie usłyszę rozmów dziur

Małych dziur, małych dziur, małych dziur.

* Faire le zouave - wyrażenie to powstało od uformowanych w Algierze w 1830 roku oddziałów wojska francuskiego, które składały się z algierskich rekrutów. Dla wojsk tych charakterystyczna była przesadna wręcz hardość i dyscyplina. Być może lepszym tłumaczeniem na polski byłoby w tym kontekście słowo "frajer".

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz