Polecam.
Utwór: La route de nuit
Wykonawca: Mathilde Forget
La route qui passe par la nuit, Eclaire les arbres un instant seulement. Et les couleurs à l’intérieur des paupières, Racontent en détail des histoires passagères. Ecumée d’images, elle dessine, La mer sur les murs abandonnés d’un voyage. Et surligne des rencontres inventées. Sur la route de nuit tant de choses se racontent. Sur les routes de nuit, les hauts sommets se rencontrent. Sur les routes de nuit, vois-tu les splendeurs qui s’annoncent. Les voiles qui passent par ici, Transpercent l’envelope des someils indécis, Et le ciel, en témoin silencieu, Se prépare tout le jour à couvrir cet aveu. Sans nouvelles de demain. La nuit emcombre les lignes des nos mains. Mais rassure les regards quand ils passent. Et la route de nuit dans un frisson m’enlace. Sur les routes de nuit, les hauts sommets se rencontrent. Sur les routes de nuit, vois-tu les splendeurs qui s’annoncent. | Droga, która przebiega przez noc, Rozjaśnia drzewa tylko przez chwilę. A kolory pod powiekami, Opowiadają w szczegółach historie podróżnych. Ona rysuje odkurzone obrazy Morza przy opuszczonych murach podróżnych. I wyznacza zmyślone spotkania. Na nocnej drodze tyle rzeczy się opowiada. Na nocnych drogach spotykają się najwyższe szczyty gór. Na nocnych drogach zobaczyć można wspaniałości, które jeszcze przed nami. Żagle, które tędy przechodzą, Przenikają osłonę niezdecydowanych snów I niebo, tego cichego świadka, Przygotowuje się przez cały dzień, aby wypełnić to wyzwanie. Bez wieści dnia jutrzejszego. Noc przytłacza linie naszych rąk. Ale uspokaja spojrzenia kiedy one przechodzą. I podróż nocy przeszywa mnie dreszczem. Na nocnych drogach spotykają się najwyższe szczyty. Na nocnych drogach zobaczyć można wspaniałości, które jeszcze przed nami. |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz