Utwór: Noxolo
Wykonawca: Jeanne Cherhal
Album: Histoire de J. (2014)
Coupures de journal épinglées au mur Et petit album photo C'est tout ce qu'il reste Ce qu'il reste de Noxolo Joli crâne lisse et pantalon d'homme Le front collé au carreau Elle n'avait peur de rien Peur de rien Noxolo Elle dormait comme les pierres Avant le lever du jour Un peu à l'Est de Johannesburg Elle aime découvrir ses pieds de poussière Elle aimait cracher dans l'eau Elle buvait bien la bière Comme un frère, Noxolo Elle faisait sa prière avant le lever du jour Un peu à l'Est de Johannesburg Elle aimait aussi la douceur de la nuit Et la bouche heureuse de son amoureuse Sous leur toit de tôle Epaule contre épaule Comme elles étaient bien ainsi Sans faire de tort, sans faire de bruit Mais simplement dans le même lit Ils l'ont attendu au bord de la route Muré dans la haine sans mot Elle n'a rien vu venir, vu venir, Noxolo Sous la lune orange, tessons de verre Sont devenus des couteaux Puis ils l'ont laissé là, Noxolo On l'a trouvé hier avant le lever du jour Un peu à l'Est de Johannesburg | Wycinki z gazet przypięte do ściany I mały album fotograficzny To wszystko co zostało To co zostało z Noxolo* Piękna gładka czaszka i męskie spodnie Czoło wciśnięte w szybę Ona nie bała się niczego Nieustraszona Noxolo Spała jak kamień Przed wschodem słońca Troszeczkę na wschód od Johannesburga Lubiła strzepywać kurz ze swych stóp Lubiła spluwać w wodę Piła dobre piwo Po bratersku, Noxolo Czyniła swoje modły przed świtem Troszeczkę na wschód od Johannesburga Kochała również delikatność nocy I szczęśliwe usta swojej dziewczyny Pod ich blaszanym dachem Ramię w ramię Tak właśnie było im dobrze Bez krzywd, bez hałasu Ale po prosu, w tym samym łóżku Oni czekali przy drodze Wmurowani w nienawiść bez słowa Nie widziały, że nadchodzą, nadchodzą, Noxolo Pod pomarańczowym księżycem, stłuczonym szkłem Stali się nożem Później zostawili je tam, Noxolo Odkryto to wczoraj przed świtem Troszeczkę na wschód od Johannesburga |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz