Jak to ładnie powiedział Pablopavo w Tygodniku Kulturalnym, wiele osób lubi piosenki z tekstem i takie są właśnie utwory na nowej płycie Fauve - Vieux Frères. Nie jest to materiał łatwy, ale jego popularność rośnie w dość zatrważającym tempie. Ten konkretny prezentowany dzisiaj utwór obnaża nasze umysły. Teledysk do niego niby kompletnie nie ma nic wspólnego z treścią, ale tak naprawdę pokazuje nasze wewnętrzne sprzeczności, lęki, które tylko maskujemy uśmiechem, podczas gdy w środku gotuje się lawa, a skryta prawda karmi rozgoryczenie. Chyba właśnie dlatego, kompozycje FAUVE tak trafiają do słuchaczy, te utwory krzyczą za odbiorcę, mówią to co on chciałby wyrazić, a na co brakuje mu odwagi.
Utwór: Voyou
Wykonawca: Fauve
Album: Vieux Frères (2014)
| Barre toi ! Casse toi, j't'ai dit, qu'est-ce qu'il t'faut d'plus? T'en as pas vu assez ? Et arrête de m'regarder comme ça, T'as rien écouté, t'as rien compris, Comment j'dois te l'dire pour qu'ça imprime ? Écoute pov' conne, j'suis pas quelqu'un d'bien, J'suis pas une belle personne, J'suis une sale bête, Une bouteille de gaz dans une cheminée Et j'vais finir par t'sauter au visage si tu t'approches trop, Comme ça t'es avec les autres ! Mais tu sais pas d' quoi tu parles, J'ai essayé, ça sert à rien, On change pas, on change jamais, Et quand bien même de toute façon, Ici y a pas de deuxième chance, On n'efface pas les ardoises. Me dis pas qu't'es pas au courant, t'as pas vu ? C'est imprimé partout, Dans les journaux, sur les écrans, Dans le regard des gens, C'est même écrit en grand sur les immeubles, la nuit, Quand les gens bien comme toi sont endormis. C'est marqué en rouge: Tu nais comme ça, tu vis comme ça, tu cannes comme ça, Seul à poil face à ton r'flet, Avec ton dégoût de toi-même, Ta culpabilité, Et ton désespoir comme seul témoin. Nan, crois moi, tu veux vraiment pas qu'j'aille plus loin, Parce qu'au mieux ça t'empêchera d'dormir, Et au pire, ça t'donnera envie d'me cracher à la gueule, Alors avant que j'me transforme encore une fois, Pars en courant, fuis moi comme le choléra. Non j'ai braqué personne, planté personne, buté personne, Mais j'suis un voyou, C'est comme ça qu'on dit, tout simplement. J'ai fait des choses que j'regrette suffisamment, Suffisamment pour y penser tout l'temps. J'pourrais t'donner 1 million de bonnes raisons, Pour qu'on m'attrape, Qu'on m'casse les genoux, Et qu'on m'cloue au pilori. Mais si un jour, on vient m'chercher, J'résisterai pas, j'sortirai les mains sur la tête, Sans faire d'ennui. Mais avant qu'ça arrive, Je voudrais qu'tu saches que j'ai compris, Que j'passe mes nuits entre cach'tons et insomnies. Et que j'vais m'battre, Pour reconstruire un apprenti, un repenti, Et tant pis, si ça m'prend toute une vie. Pardon ? Que j'parle un peu moins fort ? Ah, on vous dérange, en fait, merde. Et bah si on t'dérange, tu t'casses. Ou sinon, tu fermes ta gueule, tu r'gardes ton assiette, Et tu nous fous la paix 5 minutes, Le temps qu'j'termine, Tu peux faire ça ?! Qu'est ce qu'y a ? Ça t'gêne qu'on t'coince comme ça, Devant tout l'monde ? Ah ouais, c'est chiant, j'comprends mon gars, Mais dis toi qu't'as d'la chance, toi, Toi t'es né bien comme il faut, T'es solide, t'es cohérent, Tu mets personne mal à l'aise dans les restaurants, Tu dors bien sur tes deux oreilles, T'es un bon p'tit français, T'es beau, t'es bien, Comme un magasine de déco, Comme une maison témoin, Ça t'arrive pas ces choses là, hein ? Tu vois absolument pas d'quoi j'parle ? Et bah ouvre pas trop la porte de ton placard, Alors tu pourrais être surpris. Ça va t'faire tout drôle, le soir, Où les choses que tu pensais avoir enfouies, T'font savoir, qu'en fait, elles étaient là, Juste là, planquées sous l'tapis, Elles sortent une main, puis te plantent une seringue dans l'pied, Avant d'disparaître. Alors là, ça t'prend à la gorge, Comme des odeurs d'ammoniac, Ça t'colle des sueurs froides, t'as les dents qui claquent ! Beh nan j'me calme pas ! J'me calme pas ! Il sait pas c'que c'est lui, Il sait pas c'que c'est qu'd'être un crevard, D'être mal foutu, d'être une crasse, un pantin, D'être le terrain où l'bien et l'mal s'affrontent, Il sait pas c'que c'est ! Non j'ai braqué personne, planté personne, buté personne, Mais j'suis un voyou, C'est comme ça qu'on dit, tout simplement. J'ai fait des choses que j'regrette suffisamment, Suffisamment pour y penser tout l'temps. J'pourrais t'donner 1 million de bonnes raisons, Pour qu'on m'attrape, Qu'on m'casse les genoux, Et qu'on m'cloue au pilori. Mais si un jour, on vient m'chercher, J'résisterai pas, et j'sortirai les mains sur la têtes, Sans faire d'ennui. Mais avant que ça arrive, Je voudrais qu'tu saches que j'ai compris, Que j'passe mes nuits entre cach'tons et insomnies. Et que je vais m'battre, Pour reconstruire un apprenti, un repenti, Et tant pis, si ça m'prend toute une vie. Comment est-ce que tu peux penser qu'tu tiens à moi, si moi même j'y tiens pas ? Pourquoi tu dis qu'tu m'aimes alors que moi-même j'me déteste ? Pourquoi t'es là ? Pourquoi tu restes ? Comment est-ce que tu peux penser qu'tu tiens à moi si moi même j'y tiens pas ? Pourquoi tu dis qu'tu m'aimes alors que moi-même j'me déteste ? Pourquoi t'es là ? Pourquoi tu restes ? Nan... Pas ce soir, pas ce soir, laisse-moi s'il te plaît, Nan, j'veux pas y aller, j'veux pas rentrer, j'veux pas dormir, Mais surtout, nan, j'veux pas parler, Ce soir, j'ai besoin d'hurler, J'ai besoin d'ouvrir les vannes, tu comprends, de tout lâcher, Comme un puceau qui ment, De hurler mes mots pesants, avec ma voix d'adolescent qui a jamais mué, De hurler ma peur de l'abandon, Ma r'cherche phonétique d'attention, Mon besoin de reconnaissance en permanence, Comme un chien, des caresses, Mes tentatives désespérées d'me faire passer pour un mec que j'suis pas, Et que j'serai probablement jamais ! De hurler mon absence de courage, Ma cruauté, ma politesse maladive, mon optimisme débile, Mes zèle dangereux, Mes réflexes à la con, Mes accès d'colère, Ma culpabilité bidon, Ma sexualité en vrac et mes fantasmes tordus, De hurler ma peur panique des autres, Ma mesquinerie sournoise, Mes regrets, mes erreurs, Mes névroses, Mes obsessions, mes méta-obsessions, Ma phobie d'la douleur, De la perte, du suicide, De la dépression. Non j'ai braqué personne, planté personne, buté personne, Mais j'suis un voyou, C'est comme ça qu'on dit, tout simplement. J'ai fait des choses que j'regrette suffisamment, Suffisamment pour y penser tout l'temps. J'pourrais t'donner 1 million de bonnes raisons, Pour qu'on m'attrape, Qu'on m'casse les genoux, Et qu'on m'cloue au pilori. Mais si un jour, on vient m'chercher, J'résisterai pas, et j'sortirai les mains sur la têtes, Sans faire d'ennui. Mais avant que ça arrive, Je voudrais qu'tu saches que j'ai compris, Que j'passe mes nuits entre cach'tons et insomnies. Et que je vais m'battre, Pour reconstruire un apprenti, un repenti, Et tant pis, si ça m'prend toute une vie. | Odczep się! Przestań, powiedziałem, czego chcesz więcej? Nie widziałeś wystarczająco dużo? I przestań tak na mnie patrzeć, W ogóle nie słuchasz, nic nie rozumiesz, Jak mam ci to powiedzieć żeby to wyrazić? Przestań biedny kretynie, nie jestem nikim dobrym, Nie jestem dobrą osobą, Jestem brudną bestią, Butlą gazową w kominku I mam zamiar skoczyć ci do twarzy jak podejdziesz zbyt blisko, W ten sposób jesteś jak inni! Ale ty nie wiesz co mówisz, Próbowałem, to nie ma sensu, To się nie zmieni, nie zmieni nigdy, I nawet mimo tego, Tu nie ma drugiej szansy, Nie można wymazać przeszłości. Nie mów mi, że nie jesteś świadomy, nie widziałeś? To wydrukowano wszędzie, W prasie, telewizji, W spojrzeniu ludzi, Napisano nawet dużymi literami na budynkach, nocą Kiedy dobrzy ludzie, jak ty, śpią. To zaznaczono na czerwono: Rodzisz się od tak, żyjesz od tak, chodzisz od tak, Tylko naga twarz twojego odbicia, Ze wstrętem do siebie samej, Twoją winą, A twoja rozpacz jest jedynym świadkiem. Nie, uwierz mi, naprawdę nie chcesz bym poszedł dalej, Bo w najgorszym razie nie będziesz mógł usnąć, A w najgorszym, sprawię, że będziesz chciał napluć mi w twarz, Więc zanim ponownie się przeistoczę, Biegaj, unikaj mnie jak cholery. Nie, nie okradłem nikogo, nie wsadziłem nikogo, nie pchnąłem nikogo, Ale jestem chuliganem, Już tak jest, po prosu. Robiłem rzeczy których żałuję wystarczająco Wystarczająco by o nich myśleć bez przerwy. Mógłbym dać ci milion dobrych powodów, By mnie zamknięto, By połamano mi kolana, I przybito mnie do pręgierza. Ale jeśli pewnego dnia, przyjdą po mnie, Nie będę się opierał, wyjdę z rękami nad głową, Bez kłopotów. Ale zanim to się stanie, Chciałbym byś wiedział, że rozumiem, Że spędzam noce pomiędzy kryjówkami a bezsennością. I że będę walczył By zrekonstruować ucznia, skruszonego I trudno, jeżeli zajmie mi to całe życie Przepraszam? Żebym mówił nieco ciszej? Ach, to ci przeszkadza, naprawdę, cholera. Ba, jeśli ci przeszkadza możesz to przerwać. Albo, zamknij mordę, patrz na swój talerz, I odpierdol się od nas na 5 minut, Do czasu, gdy skończę, Chcesz to zrobić? Co się dzieje? Przeszkadza ci, że tak żyjesz, Przed całym światem? A tak, to jest do dupy, rozumiem chłopaków, Ale powiedz, że masz szansę, ty, Dobrze urodzony, jak należy, Jesteś silny, jesteś konsekwentny, Nie spotykasz nikogo przewrażliwionego w restauracjach, Śpisz spokojnie, Jesteś małym Francuzikiem, Jesteś piękny, jesteś dobry, Jak skład ozdóbek, Jak strzeżony dom, To się nie dzieje, co? Ty kompletnie nie wiesz o czym ja mówię? Ba i nie otwierasz zbytnio swojej szafy, Więc możesz być zaskoczony. Poczujesz się zabawnie, wieczorem. Gdy twój punkt widzenia zostanie pogrzebany, Wiesz, że w rzeczywistości, one tam były, Schowane tam pod dywanem, Wyciągną rękę, a później wbiją ci strzykawkę w stopę, Przed zniknięciem. Więc, to chwyci cię za gardło, Jak zapach amoniaku, Zaleją cię zimne poty, a zęby będą szczękały! Pchi, nie nie jestem spokojny! Nie jestem spokojny! On nie wie, że to on sam On nie wie, że to jak gdyby być pasożytem, Być parszywcem, brudasem, marionetką, Być jak ziemia na której dobro i zło się ścierają, On nie wie że to tak już jest! Nie, nikogo nie okradłem, nie usadzłiem, nie byłem uparty, Ale jestem chuliganem, Jest tak jak mówię, po prostu. Robiłem rzeczy których żałuję wystarczająco Wystarczająco by o nich myśleć bez przerwy. Mógłbym dać ci milion dobrych powodów, By mnie zamknięto, By połamano mi kolana, I przybito mnie do pręgierza. Ale jeśli pewnego dnia, przyjdą mnie szukać, Nie będę się opierał, wyjdę z rękami nad głową, Bez kłopotów. Ale zanim to się stanie, Chciałbym byś wiedział, że rozumiem, Że spędzam noce pomiędzy kryjówkami a bezsennością. I że będę walczył By zrekonstruować ucznia, skruszonego I trudno, jeżeli zajmie mi to całe życie Jak możesz się zastanawiać czy chcesz mnie, skoro ja sam ciebie nie chcę? Dlaczego mówisz mi że mnie kochasz, skoro ja siebie nienawidzę? Po co tam jesteś? Po co zostajesz? Jak możesz się zastanawiać czy chcesz mnie, skoro ja sam siebie nie chcę? Dlaczego mówisz mi że mnie kochasz, skoro ja siebie nienawidzę? Po co tam jesteś? Po co zostajesz? Nie... Nie dziś wieczór, nie dzisiaj, zostaw mnie proszę, Nie, nie chcę iść, nie chcę pójść, nie chcę spać, Ale przede wszystkim, nie, nie chcę rozmawiać, Dziś wieczór muszę krzyczeć, Muszę otworzyć wrota, rozumiesz, to wszystko, Jak leżąca dziewica, Krzycząc wysokie tony słów, mojego nastoletniego głosu, który nigdy nie przeszedł mutacji By wykrzyczeć swój strach przed porzuceniem, Moje fonetyczne poszukiwanie uwagi, Moja stałą potrzebę bycia rozpoznawanym, Jak pies szukający pieszczot, Moje rozpaczliwe próby, bym był facetem, którym nie jestem, I którym pewnie nigdy nie będę! By wykrzyczeć swój brak odwagi, Moje okrucieństwo, moją chorobliwą uprzejmość, mój głupi optymizm, Moją niebezpieczną gorliwość, Moje odruchy palanta, Moje wybuchy gniewu, Moje poczucie winy, Moją seksualność w rozsypce i moje zboczone fantazje By wykrzyczeć mój paniczny strach przed innymi, Moją podstępną podłość, Moje żale, moje błędy, Moje nerwice, Moje obsesje, moje niekończące się obsesje, Moją fobię bólu, Utraty, samobójstwa, Depresji. Nie, nikogo nie okradłem, nie usadzłiem, nie byłem uparty, Ale jestem chuliganem, Jest tak jak mówię, po prostu. Robiłem rzeczy których żałuję wystarczająco Wystarczająco by o nich myśleć bez przerwy. Mógłbym dać ci milion dobrych powodów, By mnie zamknięto, By połamano mi kolana, I przybito mnie do pręgierza. Ale jeśli pewnego dnia, przyjdą po mnie, Nie będę się opierał, wyjdę z rękami nad głową, Bez kłopotów. Ale zanim to się stanie, Chciałbym byś wiedział, że rozumiem, Że spędzam noce pomiędzy kryjówkami a bezsennością. I że będę walczył By zrekonstruować ucznia, skruszonego I trudno, jeżeli zajmie mi to całe życie |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz