Piątkowe tłumaczenie - Alan Stivell i Nolwenn Leroy - Brian Boru - Olympia - tłumaczenie z francuskiego/celtyckiego i bretońskiego

Bez słowa wstępu napiszę: naprawdę warto, choć w tym przypadku utwór zawiera nie tylko język francuski...
Poniższy materiał to wykonanie z występu Alan'a Stivell'a w paryskiej sali koncertowej Olympia. Koncert zarejestrowany został w 2012 roku. Składa się on z kilku składników najwyższej próby i należą do nich:


- Alan Stivell (rocznik 1944) - bretoński muzyk i piosenkarz. Jego głównym atrybutem jest harfa celtycka i to m.in. dzięki niemu w latach 70-tych odrodziło się zainteresowanie muzyką celtycką oraz Bretanią.
- Brian Boru - Genialny utwór Stivell'a pochodzący z płyty pod tym samym tytułem wydanej w 1995 roku, uznawanej przez wielu za arcydzieło. Tytuł to pokłon w stronę króla Munsteru i Irlandii Brian'a Boru (Briana Śmiałego), który żył w latach ok. 941-1014.
- Nolwenn Leroy (rocznik 1982) - francuska piosenkarka, zwyciężczyni telewizyjnego programu Star Academy (edycja z 2002 roku). Później zdobywczyni nagrody NRJ Music Awards (2004).
- język bretoński i celtycki

Na początek jednak podam inną wstawkę (wprowadzenie) w postaci klipu zawierającego tłumaczenie oryginału celtycko bretońskiego, jest to o tyle istotne, że późniejsze tłumaczenie występu z Olympi będzie czytelniejsze i tam znajdziecie już w zasadzie tylko dodatek w postaci tłumaczenia również tekstów francuskich, które w tym występie na żywo się znalazły.
Przy okazji jeżeli ktoś jest w stanie rozszyfrować czy faktycznie to co podkreśliłem w drugim tekście jest tekstem śpiewanym przez Nolwenn Leroy, proszę o komentarz i ewentualne sprostowanie. Niestety na chwilę obecną nie udało mi się tego ustalić.

Ponadto cóż mam dodać w kwestii Nolwenn Leroy, widać że przebyła długą drogę w swojej scenicznej podróży i chyba kształciła ją ta sama osoba co Elodie Frégé, przynajmniej pod względem ruchu, a raczej zachowania scenicznego..  (albo po prostu kobiety tak mają) - Nie można pozostać obojętnym.

Utwór: Brian Boru
Wykonawca: Alan Stivell
Album: Brian Boru (1995)

Maraíodh Brian Boru chun beatha na hÉireann Síochain in gCuige Uladh agus i mBaile 'Cliath Aontacht an teaghlaigh, aontacht na dtuath Aontacht an domhain is na gCeilteach Diouzh nerzh ar c'hadou da nerzh an ehan Diouzh 'bed doueek bennozh ar c'haroud O neart an chatha go neart na síochana On bhith dhiaga beannacht an ghrá Duirt siad gurbh é seo sochraide ar muintire Gur choir duine bheinn sollunta féin Bíodh nach raibh brónach Marv Brian Boru 'reiñ buhez 'n Iwerzhon Dihan e Bro-Ulad ha ba kêr Dulenn Unded an tiegezh, unded an dud-mañ Unded ar Gelted hag an douar Maraíodh Brian Boru chun beatha na hÉireann Síochain in gCuige Uladh agus i mBaile 'Cliath Aontacht an teaghlaigh, aontacht na dtuath Aontacht an domhain is na gCeilteach Diouzh nerzh ar c'hadou da nerzh an ehan Diouzh 'bed doueek bennozh ar c'haroud O neart an chatha go neart na síochana On bhith dhiaga beannacht an ghrá Tá muid 'nos na haimsire Go h-airid an ghrían Agus thogh muid áit bhóg cois abhann

Brian Boru umrze za Irlandię Pokój w prowincji Ulsteru i Dublina Jedność rodziny, jedność plemienia Jedność w krainie Celtów Wojenna zawierucha zrodziła czasy pokoju, niech bóg pobłogosławi miłość, Wojenna zawierucha zrodziła czasy pokoju, niech bóg pobłogosławi miłość, Mówili, że była to ostatnia procesja Że ludzie byli poważni Ale nie byliśmy smutni Brian Boru umrze za Irlandię Pokój w prowincji Ulsteru i Dublina Jedność rodziny, jedność plemienia Jedność w krainie Celtów Brian Boru umrze za Irlandię Pokój w prowincji Ulsteru i Dublina Jedność rodziny, jedność plemienia Jedność w krainie Celtów Wojenna zawierucha zrodziła czasy pokoju, niech bóg pobłogosławi miłość, Wojenna zawierucha zrodziła czasy pokoju, niech bóg pobłogosławi miłość, Jesteśmy jak pogoda A w szczególności słońce I wybieramy ciche miejsce przy rzece

Utwór: Brian Boru
Wykonawca: Alan Stivell & Nolwenn Leroy
Album: Brian Boru (1995), wykonanie - sala koncertowa Olympia, Paryż (2012)

Maraiodh Brian Boru chun beatha nna heireann Siochain in gcuige Uladh agus i mbaile 'cliath Aontacht an teaghlaigh, aontacht na dtuath Aontacht an domhain is na gCeiltteach Maraiodh Brian Boru chun beatha nna heireann Siochain in gcuige Uladh agus i mbaile 'cliath Aontacht an teaghlaigh, aontacht na dtuath Aontacht an domhain is na gCeiltteach Diouzh nerzh ar c'hadou da nerzh an ehan Diouzh 'bed doueek bennozh ar c'haroud O neart an chata go neart na siochana On brith dhiaga beannacht an ghra Diouzh nerzh ar c'hadou da nerzh an ehan Diouzh 'bed doueek bennozh ar c'haroud O neart an chata go neart na siochana On brith dhiaga beannacht an ghra Duirt siad gurbh é seo sochraide ar muintire Gur choir duine bheinn sollunta féin Bíodh nach raibh brónach Tá muid 'nos na haimsire Go h-airid an ghrían Agus thogh muid áit bhóg cois abhann Mort Brian Boru, vers l'an mil en Irlande, Brillent encore cheveux roux, harpe d'or dans la lande, L'étendard et l'épée debouts plantés en terre, Et la paix revenue en Ulster. Mort Brian Boru rend la vie à l'Irlande, Et aux arbres de la paix allumez les guirlandes, Dans les yeux des enfants, oublié cet enfer, Enfin venue la paix en Ulster. Des nerfs de la guerre à l'air de la paix si un dieu enfin peut bénir l'amour, Douzh nerzh ar c'hadoù da nerzh an dihan ha bennozh doueek ar c-haroud. (bis) Des nerfs de la guerre à l'ère de la paix si un dieu enfin peut croire à l'amour, Douzh nerzh ar c'hadoù da nerzh an dihan ha bennozh doueek ar c'haroud. Quand on sera au bord de la rivière, Comme l'Eire libre et fière, Mon âme, mon amour, au delà de la mer. Marv Brian Boru 'rein buhez 'n Iwerzhon Dihan e Bro-Ulad ha ba ker Dulenn Undedan tiegezhn unded an dud-man Unded ar Gelted hag an douar Diouzh nerzh ar c'hadou da nerzh an ehan Diouzh 'bed doueek bennozh ar c'haroud O neart an chata go neart na siochana On brith dhiaga beannacht an ghra Diouzh nerzh ar c'hadou da nerzh an ehan Diouzh 'bed doueek bennozh ar c'haroud O neart an chata go neart na siochana On brith dhiaga beannacht an ghra Duirt siad gurbh é seo sochraide ar muintire Gur choir duine bheinn sollunta féin Bíodh nach raibh brónach Tá muid 'nos na haimsire Go h-airid an ghrían Agus thogh muid áit bhóg cois abhann Et cacher notre amour au milieu du chaos, Reproches et regards lourds comme était le fardeau, Le temps comme le soleil, il nous fallut marcher, Près des falaises on s'est couché.

Brian Boru umrze za Irlandię Pokój w prowincji Ulsteru i Dublina Jedność rodziny, jedność plemienia Jedność w krainie Celtów Brian Boru umrze za Irlandię Pokój w prowincji Ulsteru i Dublina Jedność rodziny, jedność plemienia Jedność w krainie Celtów Wojenna zawierucha zrodziła czasy pokoju, niech bóg pobłogosławi miłość, Wojenna zawierucha zrodziła czasy pokoju, niech bóg pobłogosławi miłość, Wojenna zawierucha zrodziła czasy pokoju, niech bóg pobłogosławi miłość, Wojenna zawierucha zrodziła czasy pokoju, niech bóg pobłogosławi miłość, Mówili, że była to ostatnia procesja Że ludzie byli poważni Ale nie byliśmy smutni Jesteśmy jak pogoda A w szczególności słońce I wybieramy ciche miejsce przy rzece Zmarł Brian Boru, gdzieś na Irlandii około roku tysięcznego. Ale lśnią jeszcze jego rude włosy, złota harfa na wrzosowisku, Sztandar i miecz tkwią wbite w ziemię, I powraca pokój w Ulsterze. Zmarł Brian Boru, gdzieś na Irlandii około roku tysięcznego. I wśród drzew pokoju zapalicie girlandy, W oczach dzieci, zapomniałem o tym piekle, Wreszcie nastał pokój w Ulsterze. Wojenna zawierucha zrodziła czasy pokoju, niech bóg pobłogosławi miłość, j.w. Wojenna zawierucha zrodziła czasy pokoju, niech bóg pobłogosławi miłość, j.w. Kiedy dotrzemy do koryta rzeki, Jak Irlandia wolna i dumna, Moja dusza, moja miłość, tam za morzem. Brian Boru umrze za Irlandię Pokój w prowincji Ulsteru i Dublina Jedność rodziny, jedność plemienia Jedność w krainie Celtów Wojenna zawierucha zrodziła czasy pokoju, niech bóg pobłogosławi miłość, Wojenna zawierucha zrodziła czasy pokoju, niech bóg pobłogosławi miłość, Wojenna zawierucha zrodziła czasy pokoju, niech bóg pobłogosławi miłość, Wojenna zawierucha zrodziła czasy pokoju, niech bóg pobłogosławi miłość, Mówili, że była to ostatnia procesja Że ludzie byli poważni Ale nie byliśmy smutni Jesteśmy jak pogoda A w szczególności słońce I wybieramy ciche miejsce przy rzece I ukryjmy naszą miłość pośrodku chaosu, Wyrzuty i ciężkie spojrzenia jakby były brzemieniem, Czas jak słońce, musieliśmy iść, W pobliżu klifów było nasze posłanie.