"Jakieś kolosalne udawanie, świat udaje świat, ludzie udają ludzi, każdy i wszystko coś, do jednej sekundy, do najmniejszego gestu (gestu, nie ruchu), a ja także udaję siebie. Wszyscyśmy się na coś umówili i gramy w to.
Tymczasem Prawda (the Truth) jest tuż-tuż, wystarczy jakby przesunięcie o milimetr, mniej niż o milimetr nawet. I ta Prawda jest taka, że wolimy już to udawanie kolosalne niż ją, choć Prawdy mamy pełne gęby. Bo nie jest to Prawda "Pesymistyczna", "Katastroficzna" etc. Gorzej dla "człowieka", gorzej. Jest to prawda spoza nas, a w nas. Więc kłamie, usiłuje kłamać każdą sytuacją, każdym gestem i każdym słowem. Wolimy kłamstwo, czyli świat nasz ludzki, niż Nie-ludzką Prawdę. I panuje system wszechutwierdzania się w tym kłamstwie - wzajemnym - system, w którym zgodnie nad jego utrwalaniem, kontynuowaniem pracują elementy najbardziej sobie wrogie i przeciwstawne, pozornie przeciwstawne, ponieważ po cichu zgodne w kłamstwie, połączone jednym i tym samym: utrzymać system." - Sławomir Mrożek "Dziennik. Tom 3. 1980-1989".
Utwór: Amoureuse
Wykonawca: Jeanne Cherhal wykonanie dla jubilatki Véronique Sanson
Album: utwór pochodzi z płyty Véronique Sanson "Amoureuse" (1972)
| Une nuit je m'endors avec lui Mais je sais qu'on nous l'interdit Et je sens la fièvre qui me mord Sans que j'aie l'ombre d'un remords Et l'aurore m'apporte le sommeil Je ne veux pas qu'arrive le soleil Quand je prends sa tête entre mes mains Je vous jure que j'ai du chagrin Et je me demande Si cet amour aura un lendemain Quand je suis loin de lui Quand je suis loin de lui Je n'ai plus vraiment toute ma tête Et je ne suis plus d'ici Oh ! je ne suis plus d'ici Je ressens la pluie d'une autre planète Quand il me serre tout contre lui Quand je sens que j'entre dans sa vie Je prie pour que le destin m'en sorte Je prie pour que le diable m'emporte Et l'angoisse me montre son visage Elle me force à parler son langage Mais quand je prends sa tête entre mes mains Je vous jure que j'ai du chagrin Et je me demande Si cet amour aura un lendemain Quand je suis loin de lui Quand je suis loin de lui Je n'ai plus vraiment toute ma tête Et je ne suis plus d'ici Non je ne suis plus d'ici Je ressens la pluie d'une autre planète | Pewnej nocy zasypiam z nim Ale wiem, że nie wolno nam I czuję gorączkę, która mnie gryzie Bez cienia wyrzutów sumienia A świt przynosi mi sen Nie chcę by przyszło słońce Kiedy ujmuję jego głowę w swoje dłonie Przysięgam, że ogarnia mnie smutek I zastanawiam się Czy dla tej miłości nadejdzie jutro Kiedy będę z dala od niego Kiedy będę z dala od niego Naprawdę straciłam głowę I nie ma mnie już tutaj Och! Już mnie tutaj nie ma Czuję deszcz z innej planety Kiedy tuli mnie wbrew niemu Kiedy czuję, że wchodzę w życie Modlę się, by opuściło mnie przeznaczenie Modlę się, żeby zabrał mnie diabeł I udręka pokazuje mi jego twarz Zmusza mnie bym mówiła jej językiem Ale kiedy biorę jego głowę w moje dłonie Przysięgam, że ogarnia mnie smutek I zastanawiam się Czy dla tej miłości nadejdzie jutro Kiedy będę z dala od niego Kiedy będę z dala od niego Naprawdę straciłam głowę I nie ma mnie już tutaj Nie, nie ma mnie już tutaj Wyczuwam deszcz z innej planety |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz