Utwór: Les filles d’aujourd'hui
Wykonawca: Joyce Jonathan (gościnnie Vianney)
Album: Une place pour moi (2016)
| Joyce Jonathan: Elles sont énervantes les filles d’aujourd’hui Et malheureusement j’en fais partie Elles sont trop hésitantes les filles d’aujourd’hui Elles savent pas ce qu’elles veulent Elles savent pas dire … oui Vianney: Les gens de mon temps s’en lassent Et de ce temps les gens se lassent Soudainement tout s’efface Au moment de la préface Joyce & Vianney: On s’rend débiles d’amour intense On se défile pourtant Avant d’écrire le jour suivant Mais volants de villes en villes Vivons-nous vraiment Mais volants de villes en villes Vivons-nous vraiment Vianney: Elles sont déroutantes les filles d’aujourd’hui Un petit tour d’amour et puis s’enfuient Si elles suivent le vent les filles d’aujourd’hui Sais-tu que les garçons le font aussi … oui Joyce Jonathan: Les gens de mon temps s’embrassent Avant qu’ils ne se remplacent Tout se détend, se détache Au moment de la préface Joyce & Vianney: On s’rend débiles d’amour intense On se défile pourtant Avant d’écrire le jour suivant Mais volants de villes en villes Vivons-nous vraiment Mais volants de villes en villes Vivons-nous vraiment Joyce Jonathan: Les gens de mon temps s’agacent Quand d’autres gens les remplacent Et si on posait nos traces Au-delà de la préface Joyce & Vianney: On s’rend débiles d’amour intense On se défile pourtant Avant d’écrire le jour suivant Mais volants de villes en villes Vivons-nous vraiment Mais volants de villes en villes Vivons-nous vraiment Mais volants de villes en villes Vivons-nous vraiment Mais volants de villes en villes Vivons-nous vraiment Joyce Jonathan: Mais volants de villes en villes Vivons-nous vraiment Mais volants de villes en villes Vivons-nous vraiment Mais volants de villes en villes Vivons-nous vraiment | Joyce Jonathan: One są irytujące, te dzisiejsze dziewczęta I niestety jestem jedną z nich One są zbyt niezdecydowane, te dzisiejsze dziewczęta Nie wiedzą czego chcą Nie wiedzą jak powiedzieć ... tak Vianney: Ludzie moich czasów są znudzeni Tymi czasami ludzie są zmęczeni Nagle wszystko się wymazuje W momencie otwarcia Joyce & Vianney: Stajemy się bezradni w obliczu żarliwej miłości Wciąż jednak opieramy się Przed wypełnieniem kolejnego dnia W zamian przeskakując z miasta do miasta Czy naprawdę żyjemy? W zamian przeskakując z miasta do miasta Czy naprawdę żyjemy? Vianney: One są nieszczere, te dzisiejsze dziewczęta Krótkie rundka miłości, a potem uciekają Jeśli lecą z wiatrem, dzisiejsze dziewczęta Czy wiesz, że chłopcy też to robią...tak Joyce Jonathan: Ludzie moich czasów się całują Nim się wzajemnie zastąpią Wszystko relaksuje, rozdziela W momencie otwarcia Joyce & Vianney: Stajemy się bezradni w obliczu żarliwej miłości Wciąż jednak opieramy się Przed wypełnieniem kolejnego dnia W zamian przeskakując z miasta do miasta Czy naprawdę żyjemy? W zamian przeskakując z miasta do miasta Czy naprawdę żyjemy? Joyce Jonathan: Ludzie moich czasów irytują się Kiedy inni zajmują ich miejsce A co jeśli opuścimy nasze ślady Tam, już na wstępie Joyce & Vianney: Stajemy się bezradni w obliczu żarliwej miłości Wciąż jednak opieramy się Przed wypełnieniem kolejnego dnia W zamian przeskakując z miasta do miasta Czy naprawdę żyjemy? W zamian przeskakując z miasta do miasta Czy naprawdę żyjemy? W zamian przeskakując z miasta do miasta Czy naprawdę żyjemy? W zamian przeskakując z miasta do miasta Czy naprawdę żyjemy? Joyce Jonathan: W zamian przeskakując z miasta do miasta Czy naprawdę żyjemy? W zamian przeskakując z miasta do miasta Czy naprawdę żyjemy? W zamian przeskakując z miasta do miasta Czy naprawdę żyjemy? |
Śpiewomocnik:
el sątenerwą le fije dorzordłi
e malerezemą rzą fe parti
el są tropezitąt le fije dorzordłi
el saw pa se kel wel
el saw pa dir .. łi
le rzą de mą tą są lase
e de se tą le rzą se lase
sudanemą tu sefase
o momą de la prefas
ąsrą debil damur ątą
ą se defil purtą
awą dekrir le rzur słiwą
me wolą de wiląwil
wiwą nu wremą
me wolą de wiląwil
wiwą nu wremą
el są derutąt le fije dorzordłi
ą peti tur damur e płi sąfłi
si el słiwe le wą le fije dorzordłi
se tu[i] ke le garsą le fątosi łi
le rzą de mą tą sąbrase
awą kil ne se rąplase
tu se detą se detasze
o momą de la prefase
ąsrą debil damur ątą
ą se defil purtą
awą dekrir le rzur słiwą
me wolą de wiląwil
wiwą nu wremą
me wolą de wiląwil
wiwą nu wremą
le rzą de mą tą sagase
ką dotr rzą le remplase
e si ą poze no trase
odela de la prefase
ąsrą debil damur ątą
ą se defil purtą
awą dekrir le rzur słiwą
me wolą de wiląwil
wiwą nu wremą
me wolą de wiląwil
wiwą nu wremą
[...]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz