"Stopniowo, patrząc na przebite ciała i przygięte boleścią jak trzciny ciała świadków egzekucji, pojmowałem, że przy określonym natężeniu ból znosi to, co jest jego warunkiem, świadomość, i może znosi sam siebie - bardzo mało o tym wiemy. Pewne jest natomiast, że cierpienie psychiczne jest praktycznie nieskończone." - W.G. Sebald - "Wyjechali" - fragment w którym jeden z bohaterów odnosi się do isenheimskich obrazów ołtarzowych Matthiasa Grünewalda
Dzisiejsze tłumaczenie przyznać trzeba przykuwa uwagę i otrzymałem je z polecenia, tekst z kolei przesłał sam artysta, bo wyszukiwarki były niepomocne w tym względzie. Zatem dziękuję obydwu, że dali nam szansę do bliższego zapoznania się z kompozycją, która przypomina mi lata dziewięćdziesiąte, gdy wracałem ze szkoły na wczesne popołudniowe spotkania z serią programów "Telewizja edukacyjna", a wszystko na TVP1. Autor ponieważ nie zna realiów Polski tamtych lat, nie zdaje sobie nawet sprawy jak ogromną przyjemność mi sprawił, i jak ogromną nostalgię rozbudził. Polecam gorąco.
Utwór: Before
Wykonawca: Judah Warsky
Album: Avant/Après (2018)
| Je crois que j'ai chopé un virus J'ai dû toucher la barre dans le bus J'ai attrapé la nostalgie Je pense à un lieu où je suis allé Je ferme les yeux et puis ça y est J'y suis Je suis ailleurs, j'ai les odeurs Et j'ai je décor Les impressions, comme sous l'action D'un truc très fort Les souvenirs me font sortir De mon corps Un autre moi, un autre endroit, Un autre moment Je me déplace dans l'espace Et dans le temps Oh je sais pas si je deviens fou Ou si c'est déjà trop tard Mais dans mon présent y a des trous Oui, des trous noirs | Myślę, że złapałem wirusa Najwyraźniej dotknąłem poręczy w autobusie Załapałem tęsknotę Myślę o miejscu, gdzie byłem Zamykam oczy i ono tam jest Ja jestem tam Jestem gdzieś indziej, pachnę I jestem, zdobię Przeżycia, jak w akcji W wyniku czegoś bardzo silnego Wspomnienia sprawiają, że wychodzę Ze swojego ciała Inny ja, inne miejsce Inny czas Przemieszczam się w przestrzeni I w czasie Och, nie wiem, czy nie wariuję Lub czy nie jest zbyt późno Lecz w mojej teraźniejszości są luki Tak, czarne dziury |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz