Utwór: Pendant que les champs brûlent
Wykonawca: Niagara (pierwsza wersja w wykonaniu) Flaviena Bergera
Album: Religion (1990)
Des arbres se penchent : C'est plus fort, plus fort que tout. Accrochée aux branches, L'air me semble encore trop doux. Dans l'herbe écrasée, à compter mes regrets. Allumette craquée et tout part en fumée. Pendant que les champs brûlent J'attends que mes larmes viennent, Et quand la plaine ondule Que jamais rien ne m'atteigne... Ce soir-là on s'est embrassés sans se parler. Autour de nous, le monde aurait pu s'écrouler. Les yeux cernés, des poussières dans les cheveux. Au long de mes jambes, la caresse du feu. Pendant que les champs brûlent J'attends que mes larmes viennent, Et quand la plaine ondule Que jamais rien ne m'atteigne... | Drzewa się uginają: To jest silniejsze, silniejsze niż cokolwiek. Uczepione gałęzi, Powietrze wciąż wydaje mi się zbyt delikatne. W zdeptanej trawie, licząc swoje żale. Złamana zapałka i wszystko idzie z dymem. Podczas gdy pola płoną Czekam aż popłyną moje łzy, I kiedy równina faluje Gdy nigdy nic już mnie nie dotknie... Tej nocy całowaliśmy się bez słów. Poza nami, świat mógłby się zawalić. Zapadnięte oczy, pył we włosach. Wzdłuż moich nóg, pieszczota ognia. Podczas gdy pola płoną Czekam aż popłyną moje łzy, I kiedy równina faluje Gdy nigdy nic już mnie nie dotknie... |
Dziękuję za to tłumaczenie. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńDzięki
Usuń