Coeur de pirate - Prémonition - tłumaczenie z francuskiego

"Artysta winien bezustannie iść za swoim instynktem i dlatego sztuka jest czymś najbardziej realnym, najsurowszą szkołą życia, prawdziwym Sądem Ostatecznym. [...] Wrażenie jest dla pisarza tym, czym eksperymentowanie dla uczonego, z tą różnicą, iż dla uczonego praca intelektu jest wcześniejsza, u pisarza dokonuje się później." - Marcel Proust w przekładzie Tadeusza Żeleńskiego (Boy) "W poszukiwaniu straconego czasu: Czas odnaleziony"

Utwór: Prémonition
Wykonawca: Coeur de pirate
Album: En cas de tempête ce jardin sera fermé (2018)

Je comptais tes pas Dans la danse qui sépare l’espace de tes choix Je n’étais pas seule Les fleurs, tu les comptes sur le bout de tes doigts Qui défient noirceur et supplice Mais moi, je suis attirée par le vice On s’assemble et ensemble Mais peux-tu m’attendre ? Et quand le jour se lève, je reviens vers toi Ce que je reconnais, ce n’est que vide en moi D’abus, je vis d’erreurs, tes mots comme une loi Comme une prémonition, on ne changera pas Nos cris font tomber Les murs d’une vie qu’on se plaît à pousser Les limites des corps Ceux qui partagent nos ébats, nos pensées On s’éprend de douleurs Mais on est attirés par notre malheur On détruit ensemble Mais peux-tu m’attendre ? Et quand le jour se lève, je reviens vers toi Ce que je reconnais, ce n’est que vide en moi D’abus, je vis d’erreurs, tes mots comme une loi Comme une prémonition, on ne changera pas

Policzyłam twe kroki W tańcu, który oddziela przestrzeń pomiędzy twoimi wyborami Nie byłam sama Kwiaty, liczysz je czubkami swoich palców Ci którzy przeciwstawiają się ciemności i torturom Ale ja, ja zostałam wciągnięta przez zło Każde z nas pasuje do siebie z osobna i razem Ale czy możesz na mnie zaczekać? I kiedy wstaje dzień, wracam do ciebie To co rozpoznaję, to nic prócz pustki, która jest we mnie Przez nadużycia, żyję błędami, twoje słowa są jak prawo Jak przeczucie, nie zmienimy się Nasze krzyki powalają Ściany życia, które lubimy przesuwać Ograniczenia ciał Tych, którzy dzielą nasze swawole, nasze myśli Zakochujemy się w bólach Ale pociąga nas nieszczęście Niszczymy się wzajemnie Ale czy możesz na mnie zaczekać? I kiedy wstaje dzień, wracam do ciebie To co rozpoznaję, to nic prócz pustki, która jest we mnie Przez nadużycia, żyję błędami, twoje słowa jak prawo Jak przeczucie, nie zmienimy się