Piątkowe tłumaczenie - Odezenne - Souffle le vent - tłumaczenie z francuskiego

Na życzenie wielu osób, ponownie odezenne. To doskonały przykład jak w krótkim utworze, stosując skojarzenia opowiedzieć znacznie więcej niż pozwala na to tych zaledwie 210 sekund.

Utwór: Souffle le vent
Wykonawca: Odezenne
Album: Dolziger Str. 2 (2015)

Quand souffle le vent , s'essouffle le temps Les gens sont gris , et moi j'en ris Laisse même mes dents prendre le soleil Je ramène ma fraise là où c'est triste Je te prends la main Sentir couleur Structure culture en auxiliaire J'ai l'air de faire des rimes vivantes On tourne on valse loin du ciment Les grands de ce monde je les calcule pas Ça me fout la gerbe de voir la merde Alors je me perds dans le fond d'tes yeux Et je danse avec, avec les deux Allons plus loin, en autarcie Voir comme c'est beau les ciels pluvieux Qu'un jour plus vieux je puisse dire comme tout est beau avec le sourire Et nique sa mère , je veux la lumière Je veux ce que j'ai pas Des choses primaires Le vent clair et l'esprit serein Le chant du ciel et l'amour des chiens L'amour d'ma mère ça me suffit pas J'voudrais qu'elle aime , la terre entière Mais ça les gens, apprécient pas Ils disent qu'il faut, rester au pas Des fois c'est sec, comme une biscotte On aime pas le mec qu'on est devenu On se laisse berner par le jaune du toc Et on regrette ce qu'on a perdu

Gdy wieje wiatr, przemija czas Ludzie szarzeją, a ja się śmieję Niech nawet moje zęby ogrzeje słońce Pójdę (z tobą) w ustronne miejsce tam, gdzie znajdziemy smutek Wezmę cię za rękę Czując kolor Dodatkową strukturę kultury Wydało mi się, że rymy żyją Obracając się z dala w betonowym walcu Wielkich tego świata, nie tych nie wliczam Rzygać mi się chce, gdy widzę całe to g.. Wtedy ginę na tle twoich oczu I tańczę z, z obydwoma Chodźmy dalej, samowystarczalni Spójrz jak piękne jest deszczowe niebo Kolejny dzień powiedzieć mogę, że wszystko jest piękne za sprawą uśmiechu I pieprz jej matkę, chcę światła Chcę tego czego nie mam Podstawowych rzeczy Jasnej bryzy i spokojnego umysłu Pieśni niebiańskiej i psiej miłości Miłość mojej matki mi nie wystarcza Chciałbym nad ją kochać, całą ziemię Ale to ludzie jej nie doceniają Mawiają utrzymuj krok Czasem suchy jak herbatnik Nie kochamy ludzkości którą się staliśmy Dajmy się ogłupić młodości I żałujmy tego co utraciliśmy