Piątkowe tłumaczenie - Sophie Tapie - Des milliards de petits corps

Pop, Rock, a może raczej country style pop-rock? Nie moja bajka, ale idea słuszna, słuszniejsza niż wiele innych pustych nawet w zakresie tekstowo muzycznym...






Utwór: Des milliards de petits corps
Wykonawca: Sophie Tapie
Album: Sauvage (2015)

Quand j'entends parler de malheur du monde, J'me sens parfois coupable d'exister D'exister ici ou à 100.000 à la ronde De faire la fête, de rire, de danser. oh, oh Par là-bas les murs gardent la honte Les barricades n'connaissent pas la pitié. De tous ces gens qui n'ont pas eu la chance, La chance de vivre en liberté. Des kilomètres qui nous séparent Embrouillent souvent ma conscience Achètent mon silence Mais il reste ce qui n'est pas mort, Des milliards de petits corps Des trésors de vérité A trop parler de toutes ces âmes qui tombent Je me retrouve de plus en plus fatiguée Fatiguée d'être la proie de ce nombre D'enfants, de vies, gaspillés Des kilomètres qui nous séparent Embrouillent souvent ma conscience Achètent mon silence Mais il reste ce qui n'est pas mort, Des milliards de petits corps Des trésors de vérité Par là-bas les jours ne sont que pénombres Les hommes se tuent c'est la réalité Les cris des mers ne traversent par les frontières Comment peut-on étouffer cette misère non, non, non ! Des kilomètres qui nous séparent Embrouillent souvent ma conscience Achètent mon silence Mais il reste ce qui n'est pas mort, Des milliards de petits corps Des trésors de vérité Mais il reste ce qui n'est pas mort, Des milliards de petits corps Des trésors de vérités Des trésors de vérité

Gdy słyszę rozmowy o nieszczęściu świata, Czuję jakbym była winna istnienia Żyjąc tu gdzie okrągłe 100 000 Bawi się, śmieje, tańczy. och, och Tam ściany wciąż utrzymują wstyd Barykady nie znają litości. Tych wszystkich ludzi, którzy nie mieli szansy, Szansy by żyć wolnością. Kilometry, które nas dzielą Często mylą moje sumienie Kupują moje milczenie Ale pozostaje to co nie umarło, Miliardy małych ciał Skarby prawdy Zbyt wiele rozmów nad tymi duszami, które upadły Czuję się coraz bardziej zmęczona Zmęczona byciem ofiarą tej liczby Dzieci, żyjących, odrzuconych Kilometry, które nas dzielą Często mylą moje sumienie Kupują moje milczenie Ale pozostaje to co nie umarło, Miliardy małych ciał Skarby prawdy Tam dni są tylko cieniami Ludzie giną, taka jest rzeczywistość Krzyk oceanów nie przebija się przez granice Jak można zdusić tę nędzę nie, nie, nie! Kilometry, które nas dzielą Często mylą moje sumienie Kupują moje milczenie Ale pozostaje to co nie umarło, Miliardy małych ciał Skarby prawdy Ale pozostaje to co nie umarło, Miliardy małych ciał Skarby prawdy Skarby prawdy