La Femme - Paradigme - piątkowe tłumaczenie

 

Utwór: Paradigme
Wykonawca: La Femme
Album: Paradigme (singiel zapowiadający 3 album 2020)

Dans la nuit froide je pleure des larmes de glace Et pas une lueur d’espoir là où je passe  Les âmes du soir qu’on croise sur les trottoirs sont souvent perdues  Et portent en elles, désirs tordus et idées noires Comme tous les chats qui traînent sur les boulevards  Je suis seul ce soir, encore déchiré dans cette noyade  Et la nuit est froide à en crever  Papa, maman, j’ai mal je crois que je suis blessé  Sur le bord de la route on m’a laissé traîner La nuit est sale et ma tête est en pleurs sur le pavé Pendant la nuit les paradigmes s’effacent  Les masques tombent pour célébrer le néant et la folie  Dans cette énigme qu’on appelle la vie J’ai envie de courir et de pleurer  Pendant la nuit je ressens la menace  Parmi les ombres je vois les monstres et les rapaces  J’ai dans le ventre une boule qui me stresse, qui me possède et qui m’empêche  De voir clair dans ce monde où tout m’oppresse  Je me consume, j’allume ma propre mèche  Oh la vie est si courte il faut que je me dépêche  Et si je sors c’est pour tout effacer de ma mémoire J’aurais voulu le calme et éviter les histoires  Et éviter les drames mais il est déjà trop tard  La vie me crame mais dans la nuit je trouve mon heure de gloire Pendant la nuit les paradigmes s’effacent  Les masques tombent pour célébrer le néant et la folie Dans cette énigme qu’on appelle la vie  J’ai envie de courir et de pleurer

Zimną nocą płaczę lodowymi łzami I nie wiedzę nawet promyka nadziei tam, gdzie podążam Dusze wieczoru, które spotykamy na chodnikach, są często zagubione I noszą w sobie pokręcone pragnienia i mroczen myśli Jak wszystkie koty, które kręcą się po bulwarach Jestem dziś sama wciąż rozdarta w tym tonięciu A noc jest zabójczo zimna Tatusiu, mamusiu, to boli, myślę, że jestem zraniona Leżałam na poboczu drogi Noc jest brudna, a moja głowa płacze na chodniku Nocą paradygmaty zanikają Maski opadają by uczcić nicość i szaleństwo W tej zagadce zwanej życiem Chcę biec, chcę płakać Nocą czuję zagrożenie Wśród cieni widzę potwory i drapieżne ptaki Mam guza w brzuchu, który mnie stresuje, który mną zawładną i który mnie uwiera Bym widziała na tym świecie wszystko co mnie gnębi Pochłaniam się, podpalam własny lont Życie jest tak krótkie, że muszę się spieszyć A jeśli wyjdę to wymażę wszystko z mojej pamięci Woliłabym spokój i unikanie historii Unikanie dramatów, ale jest już za późno Życie mnie spala, ale nocą odnajduję godziny chwały Nocą paradygmaty zanikają Maski opadają by uczcić nicość i szaleństwo W tej zagadce zwanej życiem Chcę biec, chcę płakać